Από τον πανικό στην ηρεμία - Katie's Story

Από τον πανικό στην ηρεμία 

της Κέιτι Μεϊκολόντρα

Η ζωή μου ως έφηβης σε ένα υπερ-συντηρητικό μέρος του Γουισκόνσιν ήταν ό,τι χειρότερο. Καταρχάς, είχα ασυνήθιστους γονείς. Η μαμά μου είχε μια σωματική αναπηρία και θεωρούσα τον μπαμπά μου ηλικιωμένο γιατί ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της. Ήταν αντικονφορμιστές και πολιτικοί φιλόσοφοι. Το καλό ήταν ότι ήμασταν μέλη μιας χίπικης εκκλησίας στην πόλη, η οποία φιλοξενούσε έναν εξαιρετικό, φιλελεύθερο πάστορα που κήρυττε τις ανθρωπιστικές αξίες. Δεν διέδιδε αυστηρές, κυριολεκτικές ερμηνείες της Βίβλου. Δεν ακούγαμε απειλές για μεταθανάτιες τιμωρίες στην Ενωμένη Εκκλησία της Ελπίδας του Χριστού, μόνο καλά συναισθήματα υπήρχαν και μια δυνατή, υποστηρικτική κοινότητα. Η εκκλησία μας, ωστόσο, βρισκόταν στην πόλη Sturgeon Bay, μακριά από την απομόνωση της περιοχής που βρισκόταν το σχολείο μου.

Όλοι/ες οι συμμαθητές/τριές μου ήταν θρησκευόμενοι/ες. Δεν υπερβάλλω. Τα παιδιά στην τάξη μου ήταν είτε αυστηροί/ές καθολικοί/ ές είτε από τους/τις λουθηρανούς/ές που θέλουν οι άντρες να κάθονται στη μία μεριά και οι γυναίκες στην άλλη, όλοι/ες υπνωτισμένοι/ες από τις απειλές του πάστορα για αιώνια τιμωρία. Δεν μου ταίριαζαν καθόλου αυτά.

Θυμάμαι την πρώτη μου εμπειρία στην εκκλησία της καλύτερής μου φίλης μια Κυριακή πρωί. Με είχε προειδοποιήσει ότι θα ήταν βαρετά, αλλά με παρηγόρησε τάζοντάς μου ένα μεγάλο λαχταριστό παγωτό μετά την εκκλησία. Το κήρυγμα αφορούσε τον Δαβίδ και τον Γολιάθ και τις φωτιές της κόλασης. Κάθε φορά που ο πάστορας ανέφερε, σχεδόν ανέμελα, τις φωτιές της κόλασης, κοιτούσε κατευθείαν εμένα. Λίγες φορές στη ζωή μου έχω αισθανθεί τόσο μισητή όσο εκείνο το πρωί. Διαπέρασε την καρδιά μου. Εκείνη τη στιγμή πείστηκα ότι ήξερε ότι ήμουν παράξενη. Και με τη λέξη ‘παράξενη’ εννοώ queer.

Μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν λεσβία. Στην πρώτη δημοτικού, κάθε φορά που η Νόρα με πλησίαζε άρχισα να αναστατώνομαι. Παίζαμε μαζί το παντρεμένο ζευγάρι, όλο φιλιά και αγκαλιές. Φαινόταν αρκετά αθώο στους άλλους, είμαι σίγουρη, αλλά για μένα ήξερα ότι η ‘φιλία’ μας δεν ήταν φυσιολογική.

Όταν ήμουν εννιά ή δέκα χρονών, την ώρα που έβλεπα μια ταινία τρόμου, ρώτησα τη μαμά μου αν ήταν δυνατό να ερωτεύομαι κορίτσια. Θυμάμαι ότι κοκκίνισε το πρόσωπό μου και ανακατεύτηκε το στομάχι μου και μόνο που είχα ρωτήσει τέτοια ντροπιαστική ερώτηση. Γέλασε μαζί μου και με διαβεβαίωσε ότι μου άρεσαν τα αγόρια και ότι σε καμία περίπτωση δεν μου άρεσαν τα κορίτσια με αυτόν τον τρόπο. Δέχτηκα απρόθυμα την άποψή της, αλλά δεν μου άρεσε. Η έλξη μου προς όμορφες γυναίκες ήταν δυνατή.

Όσο μεγάλωνα ερωτευόμουν όλες τις καλύτερές μου φίλες με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση. Είχα εμμονή με την Τίφανι, απλά ‘έπρεπε’ να κοιμάμαι στο σπίτι της Τζέιμι, και καλύτερα να μην αναφερθώ στην Τζούλι.

Ωστόσο, φρόντιζα να δείχνω ότι ερωτεύομαι αγόρια για να αποφύγω να γίνω στόχος σε κυνήγι μαγισσών. Κυριαρχούσε πάντα η αίσθηση ότι το να είμαι ολοφάνερα ομοφυλόφιλη θα με έβαζε σε κίνδυνο. Θα δεχόμουν αμείλικτες απειλές και πιθανώς επιθέσεις. Πραγματικές επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους/ες συνέβαιναν στα μέρη από όπου καταγόμουν και η ιδέα του να με πιάσουν, μετά να με διώξουν και να με χτυπήσουν με τρομοκρατούσε.

Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε να κρύβουμε την αλήθεια για πολύ. Στην πρώτη γυμνασίου, ένιωσα τα πιο ισχυρά συναισθήματα που είχα νιώσει ποτέ. Την πραγματική αγάπη. Η Τζόντι ξεχώριζε σαν αντισυμβατική και ανυπάκουη. Δεν ήταν κανονικό κορίτσι. Ήταν αγενής, κάπνιζε τσιγάρα μέντας και είχε αγορίστικο κούρεμα. Η Τζόντι ήταν τέλεια. Αφού κολυμπήσαμε στο εξοχικό της, δεν θα ξεχάσω την ώρα που κάναμε ντους με τα μαγιό μας για να καθαρίσουμε από το νερό της λίμνης. Ήθελα πάρα πολύ να της λούσω τα μαλλιά. Ήθελα πολύ να έρθω κοντά της και το επιχείρησα χωρίς να το πολυσκεφτώ.

Καθώς άρχισα να της λούζω τα μαλλιά, με κοίταξε – ‘κοίταξε’ δεν είναι η σωστή λέξη. Με κατάλαβε με τα μάτια της. Το χαμόγελό της ξεθώριασε. Με έσπρωξε μακριά και βγήκε από το ντους με σαμπουάν ακόμη στα μαλλιά της.

Η Τζόντι με ανάγκασε να τηλεφωνήσω στη μαμά μου να έρθει να με πάρει. Σταμάτησε να απαντά στις κλήσεις μου και πέταξε στα σκουπίδια τα σημειώματα που της είχα δώσει. Και το χειρότερο, μίλησε για μένα στους/στις άλλους/ες.

Είχα ήδη γίνει στόχος απειλών εξαιτίας της ασυνήθιστης, ξένης οικογένειάς μου και της ιδιαιτερότητάς μου. Πάντα προσευχόμουν – κυριολεκτικά προσευχόμουν- να μη με καταλάβει κανείς. Αλλά τώρα τα παιδιά άρχισαν να με πειράζουν, να με φωνάζουν λεσβία, να γελούν μπροστά μου… και αυτή ήταν η μόνη επαφή που είχα με αυτά. Κανείς/ μιά δεν ήθελε να με φιλοξενήσει το βράδυ στο σπίτι του. Κανείς/μιά δεν ήθελε να με κάνει παρέα. Ήμουν τόσο μόνη όσο ποτέ. Η μαμά μιας πρώην φίλης μου με αποκάλεσε ‘χοντρή λεσβία πουτάνα’ μπροστά στους/στις άλλους/ες φίλους/ες μου σε μια τελετή βραβείων. Υπέφερα πολύ περισσότερο από όσο μπορούσα να κλάψω. Άρχισα να αυτοτραυματίζομαι και να καπνίζω. Τελικά έπεσα στα χέρια μια ομάδας απροσάρμοστων που έπαιρναν χάπια για να ξεχνάνε ποιοι/ες είναι.

Ευτυχώς, η εκκλησία μου, που ήταν το καταφύγιό μου μακριά από τη συναισθηματική μου οδύνη ως έφηβης queer, έγινε η πρώτη εκκλησία στην περιοχή μας που δέχτηκε ανοιχτά ομοφυλόφιλα μέλη. Θυμάμαι εκείνη τη μέρα σαν να ήταν χθες. Τα μέλη του εκκλησιάσματος που ήταν ομοφυλόφιλοι και λεσβίες έβαλαν αυτοκόλλητα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου στις ετικέτες με τα ονόματά τους και κρέμασαν σημαίες με τα ίδια χρώματα μέσα στην εκκλησία. Μου αποτυπώθηκαν όλα στο μυαλό και απομνημόνευσα τα πρόσωπα και τα ονόματα των μελών της εκκλησίας μου που ήταν queer. Αυτοί οι άνθρωποι υπήρχαν πάντα. Δεν ήξερα ότι ήταν ΛΟΑΤ. Αν το είχα μάθει νωρίτερα, θα είχα βρει μια διέξοδο για όλη τη σύγχυση και την αγωνία. Ίσως θα μπορούσα να είχα δείξει περισσότερο θάρρος. Ωστόσο, αυτή η απόφαση της Εκκλησίας της Ελπίδας όντως με έκανε να ελπίζω. Συνειδητοποίησα ότι ίσως μια μέρα να μπορώ να ζήσω ανοιχτά ως ομοφυλόφιλη. Μπορούσε αυτή η μέρα να έρθει γρήγορα;

Στο γυμνάσιο η φίλη μου η Έιμι, που δεν ήξερε τίποτε για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό, με αποδέχτηκε όταν ήρθαν δύσκολες εποχές. Ερχόταν στην εκκλησία μου. Αισθανόμουν σίγουρη ότι μπορούσα να της πω το μυστικό μου χωρίς επιπτώσεις. Μετά από ένα βράδυ με πολύ ποτό για να πάρω κουράγιο, τη ρώτησα αν μπορούσα να της πω κάτι. Το στομάχι μου είχε ανακατευτεί από τη νευρικότητα, αλλά ήμουν σίγουρη ότι θα ενθουσιαζόταν και θα πανηγύριζε με την απόφασή μου να αποκαλύψω την ομοφυλοφιλία μου. Έκανα λάθος.

Της είπα ότι ήμουν ‘αμφιφυλόφιλη’, που δεν ήταν καν αλήθεια, αλλά φαινόταν πιο ασφαλές από το να της πω κατευθείαν ότι είμαι λεσβία. Η Έιμι έφυγε από το δωμάτιο. Δεν με άφηνε πια να κοιμηθώ στο δωμάτιό της και προτιμούσε να βρω κάπου αλλού να μείνω. Η καρδιά μου έγινε κομμάτια. Δεν άντεχα την απόρριψη. Αισθανόμουν ότι προδόθηκα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Πώς την είχα πατήσει έτσι; Δεν ήξερα ότι καλύτερα θα ήταν να μην εμπιστεύομαι κανέναν; Η Έιμι τελικά συνήλθε, αλλά η φιλία μας είχε αλλάξει για πάντα.

Οι απανωτές κακές αρχές και αποτυχίες με έκαναν να κρύβομαι ακόμη περισσότερο. Αποφάσισα ότι θα θεωρούσα τη διαρκή μου επιθυμία για γυναικεία συντροφιά ένα τρομερό φετίχ, αν όχι μια κατάρα. Προσπάθησα να αγνοήσω τη φύση μου. Στο κολλέγιο, βγήκα με μερικές γυναίκες, όλες αποτυχίες, και έτσι έψαξα για ένα διαφορετικό είδος σχέσης. Συνάντησα τον τώρα πρώην άντρα μου και από μέσα μου ετοιμάστηκα για μια ζωή γεμάτη λύπη και θυσίες με στόχο το μεγαλύτερο καλό του να ανήκω στην κοινωνία.

Κάναμε τρία παιδιά, χτίσαμε μια υπέροχη ζωή μαζί και απολαύσαμε μια ειλικρινή φιλία. Μια φιλία που δεν μπορούσα να κρατήσω όσο μεγάλωνα στην ηλικία.

Έγινα 30 χρόνων και πήγα στη Μινεάπολη με την καλύτερή μου φίλη για μια νύχτα χορού και χαλάρωσης. Καταλήξαμε στο Gay 90s, ένα φοβερό ΛΟΑΤ κλαμπ, όπου κοιταζόμουν έντονα με μια σέξι, αντρογυναίκα λεσβία. Χορεύαμε όλο το βράδυ.

Όταν ξύπνησα την επόμενη μέρα, είπα στη φίλη μου ότι ήμουν αναμφίβολα λεσβία. «Τι κάνω; Έχω σύζυγο. Έχω παιδιά! Να περιμένω χωρίς να κάνω τίποτε μέχρι να γίνει το μωρό δεκαοχτώ χρόνων;». Οργανώσαμε τη στρατηγική και το σχέδιό μας.

Πήγα σπίτι και είχα μια πολύ ειλικρινή και οδυνηρή συζήτηση με τον άντρα μου. Αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε συναισθηματικά και ξεκινήσαμε τη διαδικασία να βάλουμε τέλος στον γάμο μας.

Χωρίς τη Λουθηρανική Εκκλησία του Μεσσία δεν θα είχα ποτέ νομιμοποιήσει την ταυτότητά μου ως λεσβίας. Έγινα μέλος της εκκλησίας για να βοηθήσω το μυαλό μου να ηρεμήσει από τη μονοτονία και τη δυστυχία ενός γάμου εστιάζοντας στις άλλες χαρές της ζωής και στο ύστατο σχέδιο του Θεού. Είμαι αφοσιωμένη πιστή στο Θεό και βρίσκω παρηγοριά στους τρόπους με τους οποίους Αυτός ενεργεί, αλλά χρειαζόμουν πάρα πολύ την ηθική καθοδήγηση που έλαβα από τα κηρύγματα της Πάστορος Νάνσυ. Η Πάστορας Νάνσυ αποδέχτηκε τον αγώνα μου και με καθοδήγησε στις πιο δύσκολες εποχές. Πίστευα ότι η αγάπη μου για τον άντρα μου μού αρκούσε για να τα καταφέρω μέχρι το τέλος της ζωής μου. Αυτός παρέμενε ένας πολύ αγαπημένος φίλος, αλλά δεν ένιωθα καθόλου πάθος για αυτόν. Το άγγιγμα ενός άντρα το ένιωθα σα βιασμό. Βρισκόμουν σε αδιέξοδο και η Πάστορας Νάνσυ με βοήθησε να καταφέρω να αποδεχθώ το μονοπάτι που είχε χαράξει για μένα ο Θεός.

Δεν ήμουν ποτέ βδέλυγμα, όπως πίστευε η προηγούμενη κοινότητά μου. Ήμουν ένα παιδί του Θεού. Η θέση μου στα μάτια Του δεν άλλαξε επειδή ήμουν λεσβία.

Τώρα είμαι παντρεμένη και ευτυχισμένη με τη σύζυγό μου Κέιτ. Είναι γεμάτη ενέργεια, αγάπη και συμπάθεια και κάνει τα παιδιά μου να αισθάνονται ότι τα λατρεύουν. Δεν έχω ξανανιώσει τέτοια αγάπη σε όλη τη ζωή μου.

Έχω αποκαλύψει την ομοφυλοφιλία μου και δεν προσπαθώ να την κρύψω πια. Εργάζομαι σε ένα γυμνάσιο και δεν θέλω άλλοι/ες μαθητές/ τριες που έχουν αμφιβολίες να υποφέρουν όσο εγώ. Θέλω να τους/τις υπερασπίζομαι και να τους/τις συμβουλεύω. Μολονότι το παρελθόν παραμένει σκοτεινό και λυπηρό για μένα, το παρόν και το μέλλον δείχνουν τέλεια. Είμαι τόσο ευγνώμων που μπορώ να εμπιστεύομαι και να δέχομαι στήριξη για την πίστη μου εδώ στα βόρεια δάση. Όχι άλλος πόνος στην καρδιά.

Η Κέιτι Μεϊκολόντρα και η σύντροφός της παντρεύτηκαν τον Δεκέμβριο του 2016 στη Λουθηρανική Εκκλησία του Μεσσία στο Washburn του Γουισκόνσιν και ζουν ευτυχισμένες.

Η Κέιτι αυτή την περίοδο εργάζεται στο Δημόσιο Σχολείο του Bayfield και προσπαθεί να πάρει το πτυχίο της στην Ειδική Αγωγή.