Nancy's Sabbatical

Η ιστορία του Κιθ Ελάτε μητέρες και πατέρες Απ’ όλη τη γη Και μην επικρίνετε Ό,τι δεν μπορείτε να καταλάβετε… [1] (Μπομπ Ντίλαν, Οι καιροί αλλάζουν ) Όταν ήμουν τελειόφοιτος στο γυμνάσιο, αυτοί οι στίχοι ήταν μέρος μια τετράλεπτης ομιλίας που έδωσα στο διαγωνισμό ρητορικής στο Γουινσκόνσιν. Προς έκπληξή μου πήρα άριστα. Οι καιροί άλλαζαν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και τις αρχές του ’70. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ τελείωνε. Οι νέοι άνθρωποι γίνονταν ακτιβιστές και ο έρωτας ήταν δωρεάν. Όχι όμως για μένα. Ήξερα από μικρή ηλικία ότι ήμουν διαφορετικός από τα άλλα παιδιά που παίζαμε μαζί. Εκείνοι κοιτούσαν φωτογραφίες γυναικών με σουτιέν και σλιπ στον κατάλογο του JC Penney . Εγώ κοιτούσα φωτογραφίες με ανδρικά εσώρουχα. Μεγαλώνοντας τελικά κατάλαβα ότι ήμουν γκέι ή, με τον σημερινό όρο, queer . Ήξερα ότι το να είσαι queer ήταν λάθος, ότι οι queer γίνονταν στόχοι άδικων επιθέσεων, εκφοβισμών και ξυλοδαρμών. Δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε γι’ α

Come mothers and fathers Throughout the land And don't criticize What you can't understand… Lyrics by Bob Dylan, The Times They Are A-Chang'in When I was a senior in high school these lyrics were part of a four-minute speech I delivered at a state forensics meet in Wisconsin.  I surprised myself by getting an A.   Times were changing in the late sixties and early seventies.   The war in Vietnam was coming to an end. Young people were becoming activists and love was free.   Except for me. I knew at a young age I was different from my other playmates.  They would look at pictures of women in bras and panties in the JC Penny catalogue.   I'd look at the men's underwear pictures.   As I grew older I finally figured out I was gay, or to use the term of the day, queer.   I knew being queer was wrong, that queers were picked on, bullied and often beat up.   I wanted none of that.   But I couldn't help it. My parents to