Nancy's Sabbatical

Εισαγωγή Καλώς ήρθατε. Η Θεϊκή Σπίθα αποτελεί μια συλλογή ιστοριών από ενορίτες που ανήκουν στους/στις ΛΟΑΤΚ και σε άλλους/ες που απάντησαν στην ερώτηση: Τι θα έλεγα σε έναν άνθρωπο οποιασδήποτε ηλικίας, αλλά ειδικά σε ένα νέο άνθρωπο που δεν συμμορφώνεται στα πρότυπα φύλου ή σε ένα νέο άνθρωπο που αρχίζει να παρατηρεί ότι έλκεται από άτομα του ίδιου φύλου, όταν ακούει τα ακόλουθα σχόλια; Είναι ενάντια στο θέλημα του Θεού να είσαι ομοφυλόφιλος/η. Μπορείς να σταματήσεις να είσαι ομοφυλόφιλος/η αν προσευχηθείς για αυτό. Οι άντρες δεν πρέπει να φορούν γυναικεία ρούχα. Ο Θεός θέλει να είσαι ετεροσεξουλικός/ή. Να αγαπάς τον/την αμαρτωλό/ή, να μισείς την αμαρτία. Ο Θεός μισεί τις αδερφές. Ο επικεφαλής του συμβουλίου της Λουθηρανικής Εκκλησίας του Μεσσία, Κιθ Χολμ, ετών 65, έγραψε την πρώτη ιστορία. Είπε: «Να σας πω απλά ότι αυτό ήταν ένα τεράστιο βήμα για μένα, ακόμη και μετά από όλα αυτά τα χρόνια». Καθώς συγκεντρώνονταν τα άρθρα του βιβλίου από όπου προέρχονται αυτές οι δύο ιστορίες, μπ

Επίλογος  Αγαπητοί/ές αναγνώστες/τριες, Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας για αυτά τα κείμενα που προέρχονται από το βιβλίο The Divine Spark: Personal Stories of LGBTQ Discovery. Μπορείτε, αν θέλετε, να παραγγείλετε το βιβλίο με 15 ακόμη ιστορίες στα αγγλικά στο www.TheSparkInMe.com. Ως αμερικανίδα λουθηρανή πάστορας, βρίσκομαι σε τρίμηνη εκπαιδευτική άδεια από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο 2018. Πέντε βδομάδες της άδειάς μου θα βρίσκομαι στην Ελλάδα. Εκτός από το να απολαύσω αυτή την όμορφη χώρα, ελπίζω να μάθω 1) για το πώς οι εκκλησίες καλλιεργούν την πίστη από τη μια γενιά στην άλλη είτε στον χώρο της ίδιας της εκκλησίας είτε σε αυτόν του σπιτιού, και 2) πώς οι εκκλησίες υποστηρίζουν ή δεν υποστηρίζουν την κοινότητα ΛΟΑΤΚ. Ειλικρινά λυπάμαι για όποιον/α έχει νιώσει συναισθηματικό πόνο λόγω μηνυμάτων από την εκκλησία που λένε ότι είναι ενάντια στο θέλημα του Θεού οι άνθρωποι να είναι ΛΟΑΤΚ. Πολλοί/ές αμερικανοί/ίδες χριστιανοί/ ές πιστεύουν ότι όλοι/ες μας είμαστε φτιαγμένοι/ε

Από τον πανικό στην ηρεμία  της Κέιτι Μεϊκολόντρα Η ζωή μου ως έφηβης σε ένα υπερ-συντηρητικό μέρος του Γουισκόνσιν ήταν ό,τι χειρότερο. Καταρχάς, είχα ασυνήθιστους γονείς. Η μαμά μου είχε μια σωματική αναπηρία και θεωρούσα τον μπαμπά μου ηλικιωμένο γιατί ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της. Ήταν αντικονφορμιστές και πολιτικοί φιλόσοφοι. Το καλό ήταν ότι ήμασταν μέλη μιας χίπικης εκκλησίας στην πόλη, η οποία φιλοξενούσε έναν εξαιρετικό, φιλελεύθερο πάστορα που κήρυττε τις ανθρωπιστικές αξίες. Δεν διέδιδε αυστηρές, κυριολεκτικές ερμηνείες της Βίβλου. Δεν ακούγαμε απειλές για μεταθανάτιες τιμωρίες στην Ενωμένη Εκκλησία της Ελπίδας του Χριστού, μόνο καλά συναισθήματα υπήρχαν και μια δυνατή, υποστηρικτική κοινότητα. Η εκκλησία μας, ωστόσο, βρισκόταν στην πόλη Sturgeon Bay, μακριά από την απομόνωση της περιοχής που βρισκόταν το σχολείο μου. Όλοι/ες οι συμμαθητές/τριές μου ήταν θρησκευόμενοι/ες. Δεν υπερβάλλω. Τα παιδιά στην τάξη μου ήταν είτε αυστηροί/ές καθολικοί/ ές είτε από του

Freak Out to Peace Out  by Katie Makolondra  Life as a teenager in an ultra-conservative part of Wisconsin was the worst. To begin with, I had non-traditional parents. My mom had a physical disability and I viewed my dad as an elderly man because he was twenty years her senior. They were nonconformists and political philosophers. The one good thing was we attended the “hippie” church in town that housed a brilliant, liberal pastor who preached the values of being human. He did not spew any controlling, literal interpretations of the Bible. We had no fire and brimstone at Hope United Church of Christ, only good feelings and a strong, supportive community. Our church, however, was in the city of Sturgeon Bay, far from the boondocks of my school district’s boundaries.  All my classmates were religious. This is not hyperbole. The kids in my class were either strict Catholics or the kind of Lutheran where men sit on one side of the aisle and the women on the other, all in silent r

Greetings to all, I have increased empathy for people who are preparing to be gone for an extended length of time. There are quite a few details to deal with. To all of you who have been helping me and cheering for me, I thank you so much!    Love and prayers, Nancy